Μία ακόμα εξαιρετική ιστορία πετυχημένης θεραπευτικής προσέγγισης…
Με την Α. ξεκινήσαμε την συνεργασία μας πριν από περίπου 2 χρόνια. Κατόπιν σύστασης από κοινό φίλο και πελάτη ήρθε να με βρει στο χώρο μου έχοντας σαν βασικό αίτημα την απώλεια βάρους.
Λόγω της μη αμελητέας απόστασης της κατοικίας της από τον χώρο των συναντήσεων ήταν πρακτικώς αδύνατον να δουλέψουμε “one to one” στο κομμάτι της άσκησης με την απαραίτητη συχνότητα. Οπότε η επαγγελματική μας σχέση ετέθη σε ένα πλαίσιο Wellness συμβουλευτικής.
Συμφωνήσαμε ότι μια συνάντηση ανά εβδομάδα θα ήταν εφικτή. Εντός των 50’, που θα διαρκούσε η συνεδρία, θα δουλεύαμε ένα-ένα τα κομμάτια που αφορούσαν τόσο την άσκηση, όσο την ισορροπία την οποία θα έπρεπε να αποκτήσει όσον αφορά την κατανάλωση της τροφής της . Η Α. εκείνη την περίοδο ήταν φοιτήτρια του Πανεπιστημίου επί πτυχίο, αρκετά κουρασμένη, αλλά και στρεσαρισμένη από διάφορες κατευθύνσεις.
Οι πρώτες μας συνεδρίες και παρεμβάσεις
Από την πρώτη κιόλας συνεδρία, προτεραιότητα μας ήταν να προσπαθήσουμε να βάλουμε επί χάρτου μια τάξη στο χαοτικό τρόπο με τον οποίο η Α. έως τότε ζούσε.
Έχοντας μπει στην άχαρη διαδικασία της δίαιτας από πολύ μικρή ηλικία (θυμάται τον εαυτό της μαθήτρια του δημοτικού να παλεύει με τις μερίδες) είχε φθάσει στα 22 της να προσεγγίζει τα 130 κιλά. Η λαχτάρα για αλλαγή ήταν σαφής, αλλά η ίδια ήταν “όσο δεν παίρνει” μπερδεμένη για το πως αυτό θα επιτευχθεί.
Ήταν άλλωστε ξεκάθαρο εκ του αποτελέσματος όλα αυτά τα χρόνια ότι η δίαιτα δεν ήταν η λύση!
Το ιστορικό υγείας της δεν είχε κάτι για να μας προβληματίσει, οι τελευταίες βιοχημικές και ορμονολογικές εξετάσεις της ήταν φυσιολογικές, η γενική αίματος και τα επίπεδα λειτουργίας του θυρεοειδή επίσης φυσιολογικά.
Η κοπέλα είχε αποχή ανέκαθεν από κάποια συστηματική φυσική δραστηριότητα. Τα χρόνια του Πανεπιστημίου ήταν για εκείνη χρόνια, που χαρακτηρίζονταν από διάβασμα και εάν το έβλεπες επιφανειακά από μια ανέμελη ζωή μεν, ιδιαίτερα καθιστική δε.
Το φαγητό της ήταν άστατο, γεγονός που ήταν εμφανές από τις καταγραφές της (και από την ανάκληση 24ωρου). Η μέρα της είχε άσχημη γλυκαιμική ισορροπία, χαμηλή πρόσληψη αμινοξέων, ελάχιστα φρούτα και νωπές σαλάτες και έντονη εξάρτηση από επεξεργασμένους υδατάνθρακες και προϊόντα με γενναίες προσθήκες trans λιπαρών.
Η κατανάλωση αλκοόλ, όχι σε μεγάλες ποσότητες, αλλά συστηματικά, σχεδόν καθημερινά, με την μορφή κυρίως κρασιού ή λικέρ, στο πλαίσιο της εξόδου και της κοινωνικής επαφής, έρχονταν να συμπληρώσουν την εικόνα ενός πλάνου σίτισης, στο οποίο ήταν εμφανή τα αδηφαγικά επεισόδια, τα οποία άφηναν στο τέλος τους το νεαρό κορίτσι να νιώθει ακόμη πιο αδύναμο και ανίσχυρο να «γυρίσει» αυτήν την κατάσταση.
Για την αποκατάσταση της αίσθησης του κορεσμού και της πείνας, από την αρχή κιόλας έγιναν οι κατάλληλες συστάσεις και προτάσεις ως προς τις επιλογές των τροφών, τους βέλτιστους συνδυασμούς και την συχνότητα των γευμάτων.
Όσον αφορά το θέμα της φυσικής δραστηριότητας, οι συστάσεις στόχευαν στην καθημερινή της ενασχόληση με ήπια άσκηση απλού τύπου. Χορός με την αγαπημένη της μουσική στο σαλόνι, απλές ασκήσεις ενδυνάμωσης με χρήση dvd, περίπατος 30’ στο κοντινό πάρκο κτλ. Ο,τιδήποτε θα μπορούσε με απλό και ανώδυνο τρόπο να εγκαθιδρυθεί ως συνήθεια, που θα μας επέτρεπε να κάνουμε το επόμενο βήμα.
Μέρος της όλης προσπάθειας ήταν σιγά-σιγά να βελτιωθεί και ο ύπνος, καθώς η Α. συνήθιζε να κοιμάται αργά το βράδυ και αντίστοιχα να ξυπνά αργά. Αυτό αποτελούσε μια συνήθεια χρόνων, η οποία, όπως είχαμε συζητήσει αρκετές φορές, απορύθμιζε τον οργανισμό της, της δημιουργούσε εκνευρισμό μέσα στην ημέρα, χαμηλά επίπεδα ενέργειας και σε μεγάλο βαθμό την οδηγούσε σε αναζήτηση απλών σακχάρων και αδηφαγικά ξεσπάσματα δίχως κορεσμό.
Γνωρίζοντας τη δυσκολία του εγχειρήματος, της τόνισα από την αρχή ότι θα υπάρξουν στιγμές που θα απογοητευτεί, που θα υποτροπιάσει, που θα δει ίσως την απόκριση του οργανισμού της να κόβει ταχύτητα.
Η εμπιστοσύνη στη συνεργασία μας και η απόλυτη θέληση για αλλαγή θα ήταν τα δύο κυριότερα όπλα μας!
Γραμμή ζωής & ευρήματα
Σε κάποια από τις συναντήσεις μας, λίγες μόνο εβδομάδες αργότερα, αρχίσαμε την καταγραφή όλων των σημαντικών γεγονότων, που μπορούσε να ανακαλέσει από το παρελθόν.
Η Α. θυμάται τον εαυτό της από τα πρώτα της κιόλας χρόνια να προσπαθεί να χάσει βάρος, όντας μέλος μιας μεγάλης οικογένειας με ιδιαίτερα στενούς δεσμούς και αυστηρά πρότυπα.
Όλα αυτά τα χρόνια η πρόθεση και η ανάγκη της να χάσει βάρος ένιωθε ότι στην πραγματικότητα υπαγορευόταν από τους άλλους, τη μαμά, τον μπαμπά, τη γιαγιά κτλ. Τελικά, όλο αυτό το οικογενειακό σκηνικό την έκανε να νιώθει ολοένα και πιο αδύναμη, ανίκανη να διαχειριστεί τη ζωή της και έχοντας παγιώσει κατά βάθος το αίσθημα της μη αποδοχής.
«Εάν χάσεις τα κιλά η γιαγιά θα σου πάρει δώρο στη γιορτή σου ένα πραγματικά υπέροχο φόρεμα» μια φαινομενικά προσφορά αγάπης και ενδιαφέροντος, που όμως στο μυαλό ενός μικρού παιδιού και αργότερα ενός κοριτσιού στην εφηβεία περνά το διπλό μήνυμα : “Σε αγαπώ, εφόσον χάσεις τα κιλά σου”!
Εφόσον από τα πρώτα χρόνια της ζωής ενός παιδιού οι περιοριστικές ιδέες και πεποιθήσεις φωλιάσουν στο μυαλό του, πιθανόν σε μεγάλο βαθμό και σε επίπεδο υποσυνείδητο, μπορεί να πυροδοτούν συμπεριφορές και στάσεις αργότερα στην ενήλικη ζωή, που φαινομενικά μοιάζουν παράλογες ή αφύσικες.
Κάθε προσπάθεια για αλλαγή και αυτοβελτίωση (μέρος της και η θέληση για απώλεια βάρους) ήταν προγραμματισμένη από ένα άκαμπτο σύστημα πυρηνικών πεποιθήσεων που καταλήγει μέσα από μια σειρά υποτροπών ξανά πίσω στην αφετηρία.
Μόνο που κάθε επιστροφή σήμαινε και λίγο ακόμη προστιθέμενη απογοήτευση, αίσθημα μειονεξίας και ανημποριάς!
Δεν είναι μέσα στους στόχους αυτού του άρθρου να μπει σε τέτοιες λεπτομέρειες. Αυτό που πραγματικά έχει ενδιαφέρον είναι η καταγραφή της Α. σε μια άσκηση που της έδωσα για το σπίτι, στο πλαίσιο της εκπαίδευσης της σε διαχείριση συμπεριφορών και σχολίων από το φιλικό και οικογενειακό περιβάλλον της, που δεν την άφηναν να προχωρήσει στις προσωπικές της επιθυμίες και στόχους!
Άσκηση στον «έλεγχο»
• “Θα ήθελα”, της είπα, “να σκεφθείς και να καταγράψεις στο χαρτί μπροστά σου ποιες εικόνες ή σκέψεις ή πρόσωπα σου έρχονται στο μυαλό όταν ακούς την λέξη «έλεγχος»”!
Να διασαφηνίσουμε ασφαλώς ότι ο έλεγχος μπορεί να έχει τόσο θετική όσο και αρνητική χροιά και επίδραση.
Η Α. λοιπόν μου έφερε πίσω αυτήν την καταγραφή πάνω στην οποία έγινε άμεση κουβέντα εκείνη την ημέρα, αλλά και ουσιαστική, αν και έμμεση δουλειά στη συνέχεια για τους επόμενους μήνες!
Αυτά είχε σημειώσει στο χαρτί :
Οι μετέπειτα δράσεις
Στις συναντήσεις μας για το επόμενο μακρό χρονικό διάστημα δουλέψαμε πάνω στις ακόλουθες παραμέτρους :
• Παρακολούθηση του ημερολογίου καταγραφής τροφής/συναισθήματος και έλεγχος των επιλογών με σκοπό τόσο την εκπαίδευση όσο και τη βελτιστοποίηση των επιλογών και των συνδυασμών της τροφής.
• Καταγραφή της φυσικής δραστηριότητας στο ημερολόγιο και προσπάθεια για προοδευτική αύξηση των απαιτήσεων έτσι ώστε να υπάρξει η απαραίτητη εξέλιξη.
• Κουβέντα πάνω στα σημαντικά γεγονότα που πυροδοτούσαν υποτροπή και καθήλωση σε παλαιά συμπεριφοριστικά μοτίβα.
• Προσπάθεια για βαθύτερη κατανόηση των πηγών των συμπεριφορών αυτών.
Για το σκοπό αυτό δουλέψαμε και με τη χρήση απλών γενεογραμμάτων προκειμένου να αρχίσει η Α. να κατανοεί τις συμπεριφορές και τα μοτίβα και τα πλαίσια του κοντινού οικογενειακού της περιβάλλοντος.
Οι αντιλήψεις και οι συμπεριφορές της οικογένειας που ασφαλώς άμεσα ή έμμεσα καθόριζαν την στάση της έρχονταν από πολύ πολύ παλιά. Καταρχήν έπρεπε αυτό να γίνει αντιληπτό και στη συνέχεια να αρχίσει η αποδόμηση του παλαιού συμπεριφοριστικού προτύπου για να μπορέσει να ανθίσει και να αναδειχθεί το νέο!
Το αναγεννημένο μοντέλο δράσης και συμπεριφοράς της Α.
Εύκολα γίνεται αντιληπτό….
Ότι μετά από ένα μακρό χρονικό διάστημα εκπαίδευσης πάνω σε ισορροπημένα πρότυπα διατροφής και εύκολα μοντέλα άσκησης που να ταιριάζουν στο lifestyle του πελάτη, η δικαιολογία της “άγνοιας” δεν υφίσταται και εδώ γεννιέται και η εύλογη απορία:
Εφόσον ξέρεις τι πρέπει να κάνεις, γιατί δεν το κάνεις ;
• Ίσως γιατί το «πρέπει» είναι αποτέλεσμα εξωτερικού ελέγχου (ή τουλάχιστον έτσι το αντιλαμβάνομαι)!
• Τι σημαίνει «πρέπει» και πόσο ευτυχισμένος-η θα είμαι όταν η αλλαγή αυτή συμβεί;
• Κάθε φορά που βελτιώνω τις στάσεις μου και τις επιλογές μου, τα σχόλια επιδοκιμασίας που λαμβάνω με μπλοκάρουν και νιώθω ότι δεν είναι ειλικρινή!
• Γιατί πρέπει “να είμαι αδύνατος-η” για να αξίζω την αγάπη και την αποδοχή τους;
• Θα παραμείνω στα κιλά που είμαι για να τους τιμωρήσω!
• Αν αρχίσω να γίνομαι επιθυμητός-η και αγαπητός-η πως θα το διαχειριστώ;
• Τόσα χρόνια έχω συνηθίσει να «μην» υπάρχω για τους άλλους!
• Πως είναι να σε αγαπούν;
• Ίσως θα πρέπει καταρχάς να μάθω να με αγαπώ!
• Δεν ξέρω αν πραγματικά θέλω να χάσω τα κιλά μου…
Το τελευταίο 6μηνο….
Και μετά από σχεδόν 1,5 χρόνο στασιμότητας, όσον αφορά τη ζυγαριά, αλλά ουσιαστικής δουλειάς πάνω σε θέματα αναγνώρισης και κατανόησης συμπεριφορών που έρχονται από έξω, σύνδεσης & αποσύνδεσης του συναισθήματος με το φαγητό ή το αλκοόλ, συμφιλίωσης με τους οικογενειακούς μύθους, εκπαίδευσης πάνω σε σενάρια και διαλόγους, προσπάθεια για συμφιλίωση με συναισθηματικές απογοητεύσεις και ενίσχυση της αυτοεκτίμησης, αλλά και της διεκδικητικής συμπεριφοράς, ανάγνωσης βιβλίων αυτοβελτίωσης…
Ξαφνικά λοιπόν…
Και μέσα από εξαιρετικές καταγραφές διατροφικών επιλογών, συστηματοποίηση της φυσικής δραστηριότητας, όπως αυτές βγαίνουν από τον έλεγχο των Ημερολογίων, η ζυγαριά άρχισε να φεύγει προς τα κάτω και τα ρούχα να φαρδαίνουν!
Τι άλλαξε πραγματικά ;
Πριν από λίγες μέρες λοιπόν κοιτώντας απέναντι μου ένα φωτεινό και χαμογελαστό πρόσωπο που εξέπεμπε αυτοπεποίθηση, έβγαλα από το συρτάρι μου τον φάκελο της κοπέλας και έδειξα στην Α. το παρακάτω χαρτί :
Τι έχει αλλάξει; την ρώτησα …
Με κοιτούσε μάλλον αιφνιδιασμένη!
Πλέον τον έλεγχο δεν τον έχει ούτε η ζυγαριά, ούτε η γιαγιά. Πλέον ελάχιστα σε απασχολούν τα τηλέφωνα των γονιών και οι ερωτήσεις των συγγενών και των φίλων.
Δεν σε απασχολεί το αδυνάτισμα, δεν αντιλαμβάνεσαι το φαγητό ως βάσανο, μαρτύριο ή περιορισμό και η φυσική δραστηριότητα και ο χορός είναι μέρος της καθημερινότητας σου.
Αγαπάς την Α. και δεν εξαρτάσαι από την αποδοχή των άλλων, είσαι σίγουρη για τα βήματα σου και αυτό φαίνεται!
Για πρώτη φορά στη ζωή σου έκανες ανάληψη ευθύνης!
Είναι η δική σου υπόθεση, είναι η δική σου ζωή!
Έχεις τον έλεγχο!
