Έτος 2014 ή κάπου εκεί. Δεν έχει μεγάλη σημασία! Ο Χρήστος ήταν ένας από τους πολλούς ανθρώπους που κάθε χρόνο επισκεπτόταν το γυμναστήριο μου, έκανε την εγγραφή του, ερχόταν για ένα διάστημα ενός μήνα και κατόπιν χανόταν.
Του χρόνου ξανά! Επί σειρά ετών!
Όντας ιδιοκτήτης & leader στο μεγάλο γυμναστήριο της Αλέκου Παναγούλη (Από το 2005 έως το 2016) είχα την ευκαιρία να προβληματιστώ, δεκάδες φορές, πάνω σε παρόμοια περιστατικά!
Τον Οκτώβρη εκείνο όμως ήταν τα πάντα διαφορετικά!
Ο πολυάσχολος και σκληρά εργαζόμενος (τα προηγούμενα χρόνια) Χρήστος ήρθε να ξεκινήσει για άλλη μια φορά στο γυμναστήριο, μονάχα που τώρα είχε ένα σοβαρό θέμα να διαχειριστεί: Λίγες μέρες, μονάχα, πριν είχε απολυθεί από την εργασία του!
Τον ρώτησα: Τι σκέφτεσαι;
Μου απάντησε, «έχω 2 επιλογές, να βυθιστώ στην κατάθλιψη ή να επενδύσω για πρώτη φορά στον εαυτό μου. Να ξεκινήσω να φροντίζω τον εαυτό μου. Ότι δεν έκανα όλα αυτά τα χρόνια..».
Και έτσι κι έγινε.
Στον επόμενο χρόνο ο Χρήστος αφοσιώθηκε στην αλλαγή του εαυτού του.
Έχασε κιλά, δυνάμωσε σωματικά και ψυχικά! Τον γνώριζα περισσότερα από 5 χρόνια. Δεν τον είχα ξαναδεί έτσι. Στα χρόνια της κρίσης έμεινε στην επιφάνεια και συντήρησε ηθικό.
Σε λιγότερο από 12 μήνες, άλλος άνθρωπος πια, βρήκε νέα δουλειά. Αντικειμενικά πιο ανθρώπινη από την προηγούμενη. Καλύτερες συνθήκες. Έτσι μου έλεγε!
Σκέφτηκα ότι ίσως δεν ήταν η δουλειά μόνο και οι νέες συνθήκες: ήταν το διαφορετικό mindset!
Τον θυμήθηκα, απόψε, καθώς χαμήλωνα τα φώτα για να φύγω! Εύχομαι να είναι πάντα καλά!
Είπε, κάποτε, ένας φίλος: Κάθε μικρή ή μεγάλη καταστροφή, ίσως και να είναι η ευκαιρία για τη μεγάλη στροφή!
Να το θυμάσαι & και να σε ακούς. Να σε φροντίζεις!
